یاد غریب

افتخارم این است

اقتدایم به کسیست

که جهازش مهر است

و نگاهش

به فراسوی زمان می تابد

عصمتش آینه ی بی پایان

و مرا یاد همان لحظه ی دیوار به هم میریزد

به خدا عرش بهم میریزد