پابوس

چند قدم مانده به یار
رو به سبز قبای حضرت نور ضریح
هر چه خواستم از یادم رفت
همه حاجتم به لکنت افتاد...
خواستم تقلب کنم دعاهارا
شرم نگذاشت...
راضی ام به رضایت یا علی بن موسی الرضا

صحن جامع رضوی

عجیب درگیر این لحظه ها شده ام
که هر گوشه اش پر از اذکار توست
این اذکار چه نزدیک به قلب من
آتش به بهشت ساخته ام میزند

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

وقتی

گره های دخیلم را

کور

به ضریح می بستم

دنبال روزنه ای برای

زیارتی دوباره بودم

نذر کردم

باز نشود و

نشود..

جز به دست خودم

فقط

برای دوباره باریدن چشم هام

در صحن عشق بارگاهش

زیارت امام

ضیافت امسال من

از سه روز قبل از ضیافت تو شروع شد

مهمان خورشید بودم

سر انگشتان نیازم که بر ضریحش بوسه میزد

انگار که کنج دلم ماه ،قرص کامل میشد

خدایا این همه نیاز و دریای آرامش بی کران

تناقض بکری که ارمغان درخشش صاحب خانه بود

 

شاه خراسان

او که دل های شکسته می خرید و

به آستان ملکوتیش بند میزد

سنگینی بارگاهش

محرابم را به سجده واداشت

حرم امن

با کلی نیاز به حرم رسیدم
رسیدم و...
صدای زنی رو شنیدم

انقدر با سوز  دعا میکرد و قسم میداد

که دلم لرزید
حاجت خودم یادم رفت

چشمام و بستم  و واسش دعا کردم

شرمنده شدم از خواسته های خودم حرفی بزنم

سرم و پایین انداختم و خودم و رها کردم

تا جمعیت من و همونجایی ببره که ازش اومدم