فقط

به دلم قول داده ام
که صحن چشم هایت را
گسترش دهم
تا تمام خاطرم
و باز هم بیشتر از آن
تا من باشم و چشم هایت و
دیگر هیچ
...

یا زهرا س

فضای دلم را بارگاه عطرت میکنم

اما...

نه در میگذارم نه دیوار

نپرس چرا

که تاب نمی آورم

تداعی کنم
لحظه ای را که تو بودی و در  و د ی و ار

کرامت

دلم برای زیارتت لک زده بود
قربان کرمت
ضریح فرستادی
تا دلم را پاک کنی!

شاه خراسان

او که دل های شکسته می خرید و

به آستان ملکوتیش بند میزد

سنگینی بارگاهش

محرابم را به سجده واداشت

بدون تو

اینجا

بدون تو

باد هم نمی وزد

ابر های گریه پشت کوه بغضم مانده اند

و خنکای نسیمت را می طلبد

این دل به کویر نشسته ام

یا علی

دلهای یتیممان چقدر تنها  شد

وقتیکه بشر اسیر یک دنیا  شد

آن مرد که آرامش یک  دنیا  بود

تکرار  غم  غریبی "زهرا " شد

خدا

وقتی

غم پایش را به دیواره قلبم میکوبد

وقتی آئورت را طناب دارم میکند

و ارتش اشکم را به صف

بیش از پیش به خدا فکر میکنم

تا وقتی که

شادی الاکلنگ گونه هایم میشود

و قهقهه اش تمام ذهنم را پر میکند

شاید

 به دست خود

این آش دل آشوب را هم میزنم...

شاید...

زهرا (س)

این بوی یاس در این کوچه های غم

دل را اسیر و خسته و بیمار می کند

حال  و  هوای  این  شب   مرا

زندانی  در  و  دیوار  می کند

دستم به سوی آسمان و دل شکسته ام

یاد  غریبی  دل  زهرا  می کند