حجم حضور

اینکه تو را دارم
برای همه نداشته هایم کافیست
تا گم شوند

حلال مشکلم

این گره ها

دست نمی خواهند

یک نظر کافیست

با نگاهت

بگشای همه ی کوریشان را...

گرانی

امتیازانحصار چشمانت
را به قیمت جان خریده ام
بی خود برایم رقیب نتراش

فقط

به دلم قول داده ام
که صحن چشم هایت را
گسترش دهم
تا تمام خاطرم
و باز هم بیشتر از آن
تا من باشم و چشم هایت و
دیگر هیچ
...

بی نهایت

جنس احساسم به تورا
گرچه میدانم
اما
جواب وسعتش را گذاشته ام برای زمانی که حساب ماوراء
آموختم

نشانه

اشاره های چشم من
تورا نشانه می رود
دلم گواه میدهد
که اشتباه نکرده ام

بدترین طعم

خواستم تلخی های روزگارم را به شیرینی ها ببخشم

اما دوری از تو
...
طعمی شبیه
سوپ پیاز داشت

قله

شوق کودکانه نگاهی ژرف
بال و پرم داد
اوج گرفتم
و دعا کردم
اویی که مرا بلندی آموخت
همیشه
قله باشد...
باشد تا
در دامنه هم امید داشته باشم به دستان او

خوشبختی

به محبتت که خیره میشوم
امواج احساسم
تنه به خوشبختی عالم میزند
و دنیایم
مماس با زلال قلبت
آرام میگیرد
آرامشی مثل تماشای صبح ساحل
و شاید
آرام تر...

...

گاهی
نگاهی 
توان کویر را برای دوباره رویاندن دارد